Τα φυτά στην ποίηση

 

Τα φυτά στην ποίηση είναι μια νέα σειρά άρθρων που εστιάζει στην αναφορά φυτών, λουλουδιών, δέντρων και θάμνων μέσα στην ελληνική και παγκόσμια ποίηση.

Με σεβασμό και τιμή στον ποιητή-δημιουργό σταχυολογούμε και παραθέτουμε αποσπάσματα από ποιητικές συλλογές, θέλοντας να αναδείξουμε την παρουσία του φυτικού στοιχείου στην ποίηση και την αλληλένδετη σχέση του με τον άνθρωπο, τον πολιτισμό, την ιστορία.

 

Τα φυτά στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου (Μέρος Α)

 

Στην ποιητική συλλογή ΑΓΡΥΠΝΙΑ

ΣΙΩΠΗΛΗ ΕΠΟΧΗ (Αθήνα , 1941-1942)


Κι όμως εσύ κρατάς ακόμα στις παλάμες σου
την πικραμένη ανάσα της λυγαριάς
το στυφό αγέρα του αμπελιού
κι ένα κομμάτι θάλασσα ιδωμένο πίσω απ’ το δίχτυ ενός πευκόκλωνου. Δεν μας τα πήραν όλα.

Ξερά φύλλα στον κήπο


την ώρα που το χάραμα έβγαζε απ’ την τσέπη του ένα μεγάλο σκουριασμένο κλειδί
και ξεκλείδωνε τις αποθήκες του σταριού και του κάρβουνου


ένα φύλλο κιτρινίζει στα χέρια σου. Δεν ξέρεις πια το βάρος της ημέρας


Οι δυό ευκάλυπτοι μέσα στον ουρανό. Η άκρη μιας στέγης – κόκκινα τα κεραμίδια.


τότε θα ξετρυπώνουν τα κυκλάμινα στις σχισμάδες των βράχων


Θά χουμε σύντομα λιακάδες, παπαρούνες κι όνειρα ασβεστωμένα,
και μια σημαία στο πιο ψηλό κατάρτι του μεσημεριού
να πλαταγίζει στους θαλασσινούς ανέμους. Καλημέρα. Καλημέρα.


Είναι ένα κίτρινο άστρο μέσα στη σιωπή σου
σα μια μικρούλα μαργαρίτα στο κομοδίνο ενός αρρώστου
είναι μια φούχτα ζέστα μέσα σε κάθε κίτρινο φύλλο που γυρίζει ανάποδα τις σελίδες του χρόνου.