Κλάδεμα στα πυρηνόκαρπα

Το κλάδεμα διαμόρφωσης στα πυρηνόκαρπα, δηλαδή αυτό που γίνεται σταδιακά από την φύτευση του δενδρυλλίου μέχρι την δημιουργία ενός ισχυρού σκελετού, είναι παρόμοιο με αυτό που εφαρμόζουμε στις μηλιές και αχλαδιές, εφόσον το τελικό σχήμα του δένδρου θα είναι το ανοιχτό κύπελλο. Αντίθετα το κλάδεμα καρποφορίας εκτός από την ροδακινιά είναι σχετικά απλό και συνίσταται σε απαλείψεις βλαστών, οι οποίοι εμποδίζουν τον καλό αερισμό και φωτισμό της κόμης του δένδρου. Επίσης μειώνεται έτσι και η υψηλή υγρασία που αναπτύσσεται στο εσωτερικού του φυλλώματος και ευνοεί την παρουσία μυκήτων.

Οι απαλείψεις γίνονται πάντα με προσοχή, ώστε να μην καταστρέψουμε τα καρποφόρα όργανα των δένδρων, τα οποία στην περίπτωση της κερασιάς, βυσσινιάς, αμυγδαλιάς και δαμασκηνιάς είναι μόνιμα.

Τα πυρηνόκαρπα γενικά καρποφόρων σε βλαστούς του προηγούμενου έτους και πάντα ο κορυφαίος οφθαλμός του βλαστού είναι βλαστοφόρος. Κατά συνέπεια οι καρποί φέρονται μόνο πλάγια του βλαστού και ποτέ στην κορυφή. Τα μόνιμα καρποφόρα όργανα είναι οι ροζέτες, οι οποίες είναι βλαστοί μεγέθους 1 – 5 cm., που αποτελούνται από ένας κεντρικό βλαστοφόρο οφθαλμό και 3 – 7 πλάγιους ανθοφόρους και έχουν διάρκεια ζωής 5 – 7 χρόνια. Στη ροδακινιά και την βερικοκιά τα καρποφόρα όργανα είναι οι μικτοί βλαστοί, οι οποίοι έχουν μήκος 15 cm και φέρουν ανά γόνατο έναν ανθοφόρο και ένα βλαστοφόρο οφθαλμό.

Στο κλάδεμα καρποφορίας αλλά και στην συγκομιδή φροντίζουμε να μην τραυματίζουμε τα καρποφόρα όργανα και όταν περάσει ο χρόνος της λειτουργικής τους ζωής τα ανανεώνουμε.

Στη ροδακινιά, εκτός από τις απαλείψεις βλαστών κάνουμε ορισμένες φορές και βραχύνσεις για να μειωθεί ο υπερβολικός αριθμός των ανθοφόρων οφθαλμών και να μην παρατηρηθεί υπερβολική καρποφορία που εξασθενεί το δένδρο. Δεν κόβουμε όμως χωρίς λόγο βλαστούς του έτους που τον επόμενο χρόνο θα καρποφορήσουν.