Το κλάδεμα αποτελεί μια από τις βασικές εργασίες τόσο στον κήπο όσο και στο αγρόκτημα ή τον λαχανόκηπο. Γιατί κλαδεύουμε και τι πρέπει να προσέξουμε.

Τα νεαρά δένδρα και θάμνοι χρειάζεται να κλαδευτούν αρχικά για να αποκτήσουν το σχήμα τους. Τα μεγαλύτερα δέντρα και θάμνοι ενδεχομένως χρειάζονται ετήσιο κλάδεμα για διάφορους λόγους.

Κάποια αποκτούν πολύ μεγάλη ή ανεπιθύμητη ανάπτυξη η οποία πρέπει να περιοριστεί. Κάποια άλλα χρειάζονται το κλάδεμα προκειμένου να αυξήσουν την ανθοφορία ή την καρποφορία τους. Πολλοί καλλωπιστικοί θάμνοι ανθίζουν στους βλαστούς της νέας βλάστησης ενώ τα άνθη που εμφανίζονται σε ώριμα κλαδιά είναι μικρότερα.

Άλλοι θάμνοι που καλλιεργούνται κυρίως για το φύλλωμά τους, αν δεν δεχτούν τακτικά κλαδέματα οι βάσεις τους αποφυλλώνονται και ξυλοποιούνται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το λιγούστρο του οποίου η βάση αν ξυλοποιηθεί για να ξαναγίνει θάμνος πρέπει να κλαδευτεί αυστηρά στα 10-15 εκατοστά από το έδαφος.

Αντίστοιχα πολλά καρποφόρα δέντρα παράγουν λίγους και μικρούς καρπούς σε γερασμένα κλαδιά. Επιπλέον δέντρα που δεν δέχονται τακτικά κλαδέματα αποκτούν ανεξέλεγκτη ανάπτυξη με πολλά και μπερδεμένα κλαδιά στο εσωτερικό της κόμης. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργούνται κακές συνθήκες φωτισμού και αερισμού στο εσωτερικό των δέντρων. Έτσι μειώνεται η παραγωγή καρπών ενώ και το δέντρο σταδιακά αποδυναμώνεται.

Επιγραμματικά οι λόγοι για τους οποίους κλαδεύουμε τα δένδρα και τους θάμνους στον κήπο είναι οι εξής:

  • Η διαμόρφωση του σχήματος που θα έχει η κόμη του δέντρου ή του θάμνου.
  • Η προώθηση της άνθησης και της καρποφορίας
  • Η ενθάρρυνση της νέας βλάστησης
  • Η πρόληψη της υπερβολικής και ανεξέλεγκτης ανάπτυξης
  • Η πρόληψη των ασθενειών, καθώς με το κλάδεμα προσβεβλημένα τμήματα των φυτών κόβονται και απομακρύνονται προκειμένου να καταστραφούν
  • Η διατήρηση του επιθυμητού μεγέθους των δέντρων και των θάμνων
  • Η δημιουργία φυτών με σχήμα (topiaty)

 

Κλάδεμα θάμνους στον κήπο

Κλάδεμα θάμνους στον κήπο

 

Ποια είναι τα βήματα του βασικού κλαδέματος στον κήπο;

Σίγουρα όλα τα είδη δέντρων και θάμνων δεν έχουν τις ίδιες ανάγκες κλαδέματος ούτε κλαδεύονται με τον ίδιο τρόπο. Ωστόσο υπάρχουν βασικές κανόνες κλαδέματος που εφαρμόζονται στην πλειοψηφία των δέντρων και των θάμνων του κήπου.

Πρώτα από όλα με το κλάδεμα αφαιρούνται όλα τα νεκρά ή κατεστραμμένα κλαδιά. Πέρα από το γεγονός ότι υποβαθμίζουν την αισθητική εικόνα και το σχήμα του φυτού, τα κλαδιά αυτά επιβαρύνουν το φυτό καθώς εμποδίζουν τον σωστό φωτισμό και αερισμό στο εσωτερικό της κόμης. Επίσης πρέπει να αφαιρούνται οι παραφυάδες που αναπτύσσονται στη βάση ορισμένων δέντρων και τα κλαδιά που αναπτύσσονται στον κορμό από λανθάνοντες οφθαλμούς.

Μαζί με τα νεκρά και κατεστραμμένα κλαδιά αφαιρούνται όσα κλαδιά ή βλαστοί έχουν προσβληθεί από κάποια ασθένεια ή έντομο. Αυτά τα κλαδιά και οι βλαστοί απομακρύνονται από τον κήπο και καταστρέφονται ενώ δεν πρέπει να κομποστοποιούνται.

Στη συνέχεια αφαιρούνται ή περιορίζονται τα κλαδιά που διασταυρώνονται μεταξύ τους. Όταν τα κλαδιά διασταυρώνονται και ακουμπά το ένα πάνω στο άλλο από την τριβή τους δημιουργούνται πληγές που γίνονται πύλες εισόδου προσβολών και ασθενειών. Σε τέτοιες περιπτώσεις διατηρείται το πιο ανεπτυγμένο κλαδί ή αυτό που έχει την πιο σωστή κατεύθυνση (προς το εξωτερικό της κόμης) και αφαιρείται ή περιορίζεται το άλλο.

Τέλος αφαιρούνται οι λαίμαργοι βλαστοί που αναπτύσσονται πολύ γρήγορα και εξέχουν από την κόμη των φυτών.

Τα περισσότερα δέντρα και θάμνοι του κήπου αναπτύσσονται καλά με αυτό το βασικό κλάδεμα. Φυσικά υπάρχουν και είδη που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη κλαδέματος.

Για παράδειγμα κάποια είδη φυλλοβόλων θάμνων δημιουργούν νέα στελέχη και μεγαλύτερη ανθοφορία όταν αφαιρεθούν κάποια από τα παλιότερα κλαδιά. Φυλλοβόλοι θάμνοι όπως ο κύτισος, η φορσύθια, η κέρια, ο φιλάδελφος κ.α. που ανθοφορούν σε προηγούμενη βλάστηση, κλαδεύονται αμέσως μετά την ανθοφορία ώστε να αναπτύξουν νέους βλαστούς που θα ανθοφορήσουν την επόμενη άνοιξη.

Είδη όπως η βερβερίδα, ο ελαίαγνος, η φορσύθια, ο δαφνοκέρασος κ.α. επιδέχονται κλάδεμα ανανέωσης. Ακόμα πολλά είναι τα είδη όπως η λεβάντα και η σαντολίνα η ανθοφορία τους ευνοείται από το κορυφολόγημα των βλαστών μετά το τέλος της ανθοφορίας.

 

Διαβάστε επίσης: