Ντιτζιτάλις ή Δακτυλίδη, ψηλό καλλωπιστικό φυτό για πολύχρωμα παρτέρια

 

Το ντιτζιτάλις ή δακτυλίδη (Digitalis purpurea, Scrophulariaceae) είναι γένος με πάνω από 40 πολυετή και ετήσια φυτά και ανήκει στην οικογένεια Scrophulariaceae. Κατάγεται από την Ευρώπη και την δυτική Ασία.

Στην Ελλάδα αυτοφύονται σε πλαγιές βουνών της Πελοποννήσου και Πίνδου. Έχουν επίσης δημιουργηθεί πολλές ποικιλίες που χρησιμοποιούνται στη σύγχρονη κηποτεχνία. Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη στην Ελλάδα είναι το Digitalis purpurea.

 

 

Βοτανική ταξινόμηση: Το ντιτζιτάλις είναι γένος με πάνω από 40 πολυετή και ετήσια φυτά και ανήκει στην οικογένεια Scrophulariaceae. Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη ποικιλία στην Ελλάδα είναι το Digitalis purpurea.

Καταγωγή: Κατάγεται από την Ευρώπη και την δυτική Ασία. Αυτοφύονται επίσης σε βουνά της Πελοποννήσου και Πίνδου.

Κοινά ονόματα: Ντιτζιτάλις, ντιζιτάλις, δακτυλίδη και δακτυλίδα. Ονομάζεται επίσης foxgloves (γάντια της γάτας) λόγω της μορφολογίας και τοποθέτησης των λουλουδιών πάνω στο ανθικό στέλεχος.

Τοξικότητα: Είναι τοξικό φυτό για τον άνθρωπο και τα ζώα και χρειάζεται προσοχή εκεί που φυτεύεται ώστε να μην είναι προσβάσιμο τόσο από μικρά παιδιά όσο και από τα κατοικίδια.

 

Βοτανικά χαρακτηριστικά του ντιτζιτάλις

Ύψος – Ανάπτυξη φυτού: Το ντιτζιτάλις είναι σκληρό ετήσιο ή διετές, φυλλοβόλο φυτό που αναπτύσσεσαι σχετικά γρήγορα, είναι ορθόκλαδο, με ένα βασικό στέλεχος, με ύψος μέχρι 100 cm και πλάτος 25 – 40cm.

Φύλλα: Τα φύλλα του είναι λογχοειδή αρκετά μεγάλα με βαθυπράσινο χρώμα στη βάση και μικρότερα όσο ανεβαίνει το στέλεχος.

Άνθη: Έχει εντυπωσιακά ανθικά στελέχη, με πολλά μονά άνθη τα οποία φυτρώνουν από τη ροζέτα των φύλλων και μοιάζουν με δακτυλίδι (εξού και η κοινή ονομασία). Τα άνθη εκφύονται όλα από τη μία πλευρά του στελέχους. Είναι συνήθως μονόχρωμα αποχρώσεις του λευκού – κόκκινου – και μπλε.

Ρίζες: Δημιουργεί πλούσιο βαθύ ριζικό σύστημα.

Οι κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη του και σχεδόν όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του ντιτζιτάλις έχουν πολλές ομοιότητες με αυτές του δελφινίου.

 

Κατάλληλες συνθήκες για σωστή ανάπτυξης του Ντιτζιτάλις:

Συμβουλές για το χώμα: Το Ντιτζιτάλις χρειάζεται πλούσια και βαθιά εδάφη με Ph 5,5 – 7 και καλά αποστραγγιζόμενα. Είναι φυτό που δεν αντέχει σε παραθαλάσσιες περιοχές.

Ρυθμός ανάπτυξης: Εμφανίζει σχετικά γρήγορο ρυθμό ανάπτυξης.

Φως: Αναπτύσσεται πολύ καλά σε δροσερές θέσεις και λιγότερο σε ηλιόλουστες

Θερμοκρασία: Το Ντιτζιτάλις δεν αγαπά τις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού και τον πολύ άνεμο και σε αυτές τις συνθήκες μειώνει την ανθική του απόδοση. Είναι πολύ ανθεκτικό σε χαμηλές θερμοκρασίες. (-15 έως 35 βαθμούς Κελσίου).

 

Φροντίδες που χρειάζεται το ντιτζιτάλις:

Πότισμα: Είναι φυτό που θέλει την υγρασία αλλά και την πολύ καλή αποστράγγιση. Καταστρέφεται σε εδάφη που νεροκρατούν και έχουν μόνιμη υγρασία. Το φυτό χρειάζεται κανονικό πότισμα σε τακτά χρονικά διαστήματα. Ιδανικό πότισμα είναι με σταγόνες, όταν έχει ξεραθεί το χώμα κοντά στις ρίζες, συνήθως δύο φορές την εβδομάδα την άνοιξη και πιο συχνά το καλοκαίρι.

Λίπασμα: Είναι από τα καλλωπιστικά φυτά που έχουν αρκετές απαιτήσεις σε λίπασμα. Χρειάζεται ειδικό λίπασμα για ανθοφόρα (2 φορές άνοιξη και καλοκαίρι). Επίσης προσθέτουμε συχνά απλό κόμποστ ή καλύτερα κόμποστ γαιοσκωλήκων όταν το φυτεύουμε, αλλά και μετά.

 

Κλάδεμα και περιποίηση στο ντιτζιτάλις:

Το ντιτζιτάλις δεν χρειάζεται κλάδεμα. Αν αφαιρεθούν τα ανθικά στελέχη του όταν τελειώσει η ανθοφορία τους το καλοκαίρι, τότε πιθανόν ξανανθίζει το φθινόπωρο.

 

Πως γίνεται ο πολλαπλασιασμός του ντιτζιτάλις

Πολλαπλασιάζεται αποκλειστικά με σπόρους οι οποίοι σπέρνονται ή φθινόπωρο ή στο τέλος του χειμώνα περί το τέλος Φεβρουαρίου. Το φυτό βλαστάνει μετά από 3 – 4 εβδομάδες. (Σπόροι ντιτζιτάλις | E-gardenshop.gr)

Ασθένειες και έντομα: Είναι ανθεκτικό φυτό που προσελκύει τα έντομα και τις μέλισσες. Σπάνια μπορεί να προσβληθεί από ακάρεα, από αφίδες ή άλλα κοκκοειδή έντομα. Κινδυνεύει όμως από τα σαλιγκάρια και χρειάζεται προστασία.

Το ντιτζιτάλις σε γλάστρες και παρτέρια στον κήπο

Έχει πολλά κοινά με άλλα δημοφιλή φυτά όπως το πολυετές δελφίνιο και μπορεί να συνυπάρξει στη πίσω σειρά του ανθώνα.

Η πιο συχνή χρήση του όπως και του δελφίνιου, είναι η κάλυψη των ενδιάμεσων κενών με τις εντυπωσιακές ταξιανθίες του, σε φυτικούς φράκτες σε κήπους και πάρκα.

Στα παρτέρια συνήθως φυτέυεται στην τελευταία σειρά πίσω από πιο χαμηλά καλλωπιστικά ανθοφόρα φυτά.

 

Μπορείτε επίσης να διαβάσετε: