Το λάχανο είναι χειμερινό λαχανικό. Η καλλιέργεια του χρειάζεται αρκετή προσοχή και παρακολούθηση καθώς δεν είναι λίγοι οι παράγοντες που μπορεί να μειώσουν την παραγωγή ή να παραχθεί κατώτερο ποιοτικά προϊόν.
Όσον αφορά την επιλογή των ποικιλιών που θα φυτέψουμε στο λαχανόκηπο, στο λάχανο υπάρχουν ποικιλίες ανθεκτικές στο σχάσιμο των κεφαλών και ποικιλίες με πιο τρυφερά ή πιο σκληρά φύλλα κεφαλής.
Κατσαρό λάχανο ή καπρολάχανο (Brassica oleracea var. bullata)
Η ποικιλία αυτή είναι γνωστή και σαν λάχανο Ολλανδίας. Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες κατσαρού λάχανου αλλά στην Ελλάδα δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες. Συνήθως καταναλώνεται ωμό σε σαλάτες ή μαγειρευτεί μαζί με κρέας. Χαρακτηριστικά είναι τα ανάγλυφα, κυματιστά φύλλα του που εξαιτίας τους πήρε το όνομα «κατσαρό».
Kόκκινο λάχανο
Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες λάχανου με κόκκινα ή μοβ φύλλα. Συνήθως το κόκκινο λάχανο καταναλώνεται ωμό και δίνει χρώμα στις σαλάτες, ενώ έχει ελαφρά πιο έντονη και στυφή γεύση από το άσπρο λάχανο. Οι ποικιλίες κόκκινου λάχανου αναπτύσσονται πιο αργά και συνήθως παράγουν μικρότερα λάχανα σε σχέση με τις ποικιλίες άσπρου λάχανου.
Κινέζικο λάχανο
Δεν πρόκειται για ποικιλία λάχανου αλλά για ξεχωριστό είδος της οικογένειας των σταυρανθών! Για την ακρίβεια υπάρχουν δύο είδη κινέζικου λάχανου το B. pekinensis, που ονομάζεται πακ-τσόι και το B. rapa var. pekinensis που ονομάζεται πε-τσάι.
Τα κινέζικα λάχανα ονομάζονται έτσι εξαιτίας της καταγωγής τους. Δε σχηματίζουν συμπαγείς κεφαλές όπως τα κοινά λάχανα (που ονομάζονται και κεφαλωτά) και τα φύλλα τους μοιάζουν περισσότερο με φύλλα μαρουλιού.
Αναπτύσσονται γρήγορα, χρειάζονται έδαφος και περιποιήσεις παρόμοιες με αυτές των υπόλοιπων σταυρανθών και ευδοκιμούν στις ηλιόλουστες θέσεις του λαχανόκηπου. Τα κινέζικα λάχανα μπορούν να καλλιεργηθούν και σε γλάστρες ή ζαρντινιέρες στο μπαλκόνι και στην ταράτσα. Η σπορά γίνεται το καλοκαίρι κατά τον Ιούλιο- Αύγουστο και συγκομίζονται όταν τα φύλλα έχουν αναπτυχθεί πλήρως (μετά από ενάμιση έως δυόμιση μήνες).
Τα κινέζικα λάχανα φυτεύεται πιο πυκνά από το κεφαλωτό και έτσι η απόσταση μεταξύ των γραμμών είναι 40-60 cm, ενώ τα φυτά της ίδιας γραμμής απέχουν μεταξύ τους 15-25 cm. Συνήθως καταναλώνονται ωμά σε σαλάτες, ή βρασμένα ως συνοδευτικά κρέατος ή ψαριού.
Διαβάστε επίσης:
Leave A Comment