Καλαίσθητες και οικονομικές προτάσεις για μικρούς κήπους πολυκατοικιών, μικρών κατοικιών και επαγγελματικών χώρων σε αστικό περιβάλλον.
Ο σχεδιασμός ενός κήπου είναι μια δουλειά μαγική. Συνδυάζει την επιστημονική γνώση ενός γεωπόνου, την ορθολογιστική προσέγγιση ενός αρχιτέκτονα (ως προς την χρηστικότητα ) και την καλλιτεχνική δημιουργία ενός ζωγράφου του ρεύματος του Νατουραλισμού. Ο καμβάς είναι τρισδιάστατος αλλά έχει συγκεκριμένα όρια , αυτά του κήπου. Η παλέτα είναι τα φυτά και τα υπόλοιπα υλικά, πέτρες, ξύλα, μέταλλο κ.α. Και η έμπνευση του κάθε σχεδιαστή φτιάχνει συχνά ζωντανά αριστουργήματα.
Η φάση της υλοποίησης και της κατασκευής βέβαια, έχει μέσα της αρκετά πιο πεζούς, και συχνά ανασταλτικούς παράγοντες, όπως τα τεχνικά κωλύματα, και κυρίως οι οικονομικοί όροι. Εκεί αρχίζουν οι συγκερασμοί μεταξύ του σχεδιαστή-μελετητή, του κατασκευαστή και του ιδιοκτήτη. Ειδικότερα όταν ο ιδιοκτήτης και χρηματοδότης, είναι οι κάτοικοι μιας πολυκατοικίας από κοινού, συχνά οι αποφάσεις γίνονται πολύπλοκες.
Ακριβώς αυτή η κατηγορία μικρών κήπων, που ανήκουν σε πολυκατοικίες αστικών ή περιαστικών περιοχών, είναι το θέμα μας. Δεν θα συναντήσουμε συχνά αριστουργήματα ή μνημεία της αρχιτεκτονικής τοπίου. Είναι όμως χιλιάδες, είναι απολύτως χρήσιμοι στην βελτίωση της ζωής στην πόλη, και αποτελούν το μεγαλύτερο κομμάτι του τζίρου των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο μας. Επίσης όσο κι αν είναι μικροί και ενίοτε συμβιβασμένοι, πάντα υπάρχει περιθώριο για μια πινελιά διαφοροποίησης και καλαισθησίας.
Όταν μας καλεί συνήθως ο διαχειριστής μιας πολυκατοικίας , για να φτιάξουμε τον κήπο , ξεκινάμε με μια μικρή συνέντευξη οπού μπορεί συχνά να παίρνουν μέρος οι περισσότεροι ιδιοκτήτες. Εκεί καταγράφουμε τις ιδέες , τις επιθυμίες , τις ιδιαιτερότητες , τις διαφωνίες και καμιά φορά και τις φαντασιώσεις όλων. Έχουμε να κάνουμε με παρτέρια 10-15 τ.μ. ή κηπάρια των 60-70 τ.μ.
Ξεκινάμε λοιπόν: Υπάρχει επιθυμία για μια λεμονιά για να έχουμε τα λεμόνια μας, θέλουμε τριανταφυλλιές που μυρίζουν για το βάζο, γκαζόν για να παίζουν τα παιδιά, ένα έλατο για να στολίζουμε τα Χριστούγεννα, ένα μεγάλο δέντρο για σκιά κι ένα παγκάκι για να καθόμαστε αλλά να μην είναι κοντά στα μπαλκόνια και ανεβαίνουν κλέφτες, ένα BBQ, αυτό το ωραίο με τα κόκκινα λουλούδια που είδα στο ίντερνετ, το άλλο το ωραίο με τα μωβ που έχει η κουμπάρα μου στο εξοχικό της, και μια πασχαλιά για την Μ. Εβδομάδα.
Και οι οδηγίες συνεχίζονται: να μην θέλουν πολύ νερό το καλοκαίρι, να μην επηρεάζονται από ασθένειες, να μην καταστρέφονται από παγετό και να μην απαιτούν μόνιμο κηπουρό. Η παλέτα που λέγαμε στην αρχή μόλις έγινε χάος.
Τα παραδείγματα από την εμπειρία μας είναι πολλά . Και όσο κι αν ακούγεται δύσκολο , στο τέλος βγαίνει αποτέλεσμα . Εμείς προτείνουμε ένα σχέδιο λιτό , προσιτό , λειτουργικό και εύκολο στην συντήρηση . Όταν το παρουσιάζουμε εξηγούμε γιατί δεν χώρεσε μια μεγάλη Μανώλια στο παρτέρι της εισόδου ή γιατί δεν είναι χρηστικό το παγκάκι και το BBQ. Μπορέσαμε όμως και εντάξαμε τον καλλιστήμωνα που ήθελε η κυρία του 1ου , και το πολύγαλα που ήθελε η κυρία του 4ου.
Απλές δομές στις οποίες αποφεύγουμε το γκαζόν στα μικρά εμβαδά. Οι χώροι καλύπτονται μελετημένα χρησιμοποιώντας φυτά δοκιμασμένα και ανθεκτικά χαμηλής και μέτριας ανάπτυξης. Γιουνίπερους πλαγιόκλαδα, Τούγιες νάνες, αμπέλιες, αγγελικές νάνες, λεβάντες, δεντρολίβανα, τριανταφυλλιές μινιατούρες, χαμηλές βερβερίδες, φελίτσιες, πολύγαλα, έρποντα υπέρικα, μυρτιές, κυδωνίαστρα, έρπουσες λαντάνες, γρεβιλέες, βεστρίτσιες κ.α. Τα χρώματα και τα μεγέθη συνδυάζονται προσεκτικά στον χώρο με συγκεκριμένες γραμμές ή καμπύλες και μέσα στον χρόνο με βάση την εποχή άνθισης .
Σε επιλεγμένα σημεία τοποθετούνται μεγαλύτερα και πιο περίοπτα φυτά , όπως μια Τούγια πυραμίδα , ένα εντυπωσιακό φόρμιο , ένα κωνοφόρο ή μια δάφνη σε φόρμα (πυραμίδα , μπάλα , σπιράλ κ.α.), μια δράκαινα, ένα τσίκας, ή ακόμα και ένας ελεύθερος μεγάλος θάμνος με εντυπωσιακή άνθιση όπως ένας καλλιστήμωνας , μια λαγκεστρέμια ή μια stellata.
Τα εσωτερικά όρια τονίζονται με χαμηλές μπορντούρες από πυξάρι, αγγελική μικρόφυλλη, μυρσίνη , δεντρολίβανο ή λεβάντα . Τα εξωτερικά όρια που συνήθως είναι και όρια του οικοπέδου , μπορούν αν είναι επιθυμητό να καλυφθούν από πυκνό φράχτη από λουσίντουμ , φωτίνιες, δάφνες, βιβούρνα, αγγελικές ή και λιγούστρα . Για μεγαλύτερη ιδιωτικότητα προτείνεται η φύτευση Λέυλαντ ή άλλων κωνοφόρων.
Εάν υπάρχει χώρος για κάποιο μεγάλο δέντρο , μια μανώλια ή ένας κέδρος πάντα εντυπωσιάζει .
Δεν μεγαλουργήσαμε, πράγματι, αλλά ας θυμίσουμε το θέμα μας: μικροί κοινόχρηστοι κήποι. Δεν χωρούν σχεδιαστικές υπερβολές και καινοτομίες και απαιτούν οικονομικότητα, αποτελεσματικότητα και διάρκεια. Ειδικά σε περιόδους κρίσης.
Όμως είναι οι κήποι των σπιτιών που ζούμε οι περισσότεροι στις πόλεις και οφείλουμε να τους σεβόμαστε λόγω του αριθμού τους και να τους αναγνωρίζουμε σαν μικρά διαμαντάκια στην καθημερινότητά μας.
Τσατσάνης Παναγιώτης
Leave A Comment