Χλοοτάπητας… ακριβή πολυτέλεια; ίσως όχι.

Η ύπαρξη χλοοτάπητα σε ένα κήπο αποτελεί στοιχείο υψηλής αισθητικής και απόλαυσης για τους χρήστες. Ο χλοοτάπητας μπορεί να ομορφύνει οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο πρασίνου. Μία έκταση στρωμένη με γρασίδι μπορεί να αποτελέσει χώρο παιχνιδιού και χαλάρωσης ενώ συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στη διαμόρφωση του μικροκλίματος.

Με τη διαδικασία της εξατμισοδιαπνοής μειώνει τη θερμοκρασία και αυξάνει την υγρασία στο περιβάλλον γύρω από αυτόν, προσφέροντας δροσερότερες καλοκαιρινές ημέρες και νύχτες.

Παρόλα αυτά η ύπαρξη χλοοτάπητα σε ένα κήπο θεωρείται ιδιαίτερα δαπανηρή, κυρίως λόγο του νερού άρδευσης, που συνήθως τους καλοκαιρινούς μήνες εφαρμόζεται εσφαλμένα, και των αυξημένων αναγκών του σε συντήρηση.

Όλα ξεκινούν από το νερό…

Δυστυχώς πολλές φορές παρατηρείται η κατασπατάληση νερού για την άρδευση μιας επιφάνειας γρασιδιού. Αυτό είναι και η αρχή για τη δημιουργία πολλών αρνητικών που προσάπτονται στο χλοοτάπητα.

Η μεγάλη κατανάλωση νερού εκτός από σπατάλη φυσικών πόρων και χρημάτων, δημιουργεί προβλήματα και στο χλοοτάπητα. Η αυξημένη υγρασία στο έδαφος του χλοοτάπητα προκαλεί με μαθηματική ακρίβεια προσβολές από μύκητες που στη συνέχεια χρειάζονται ακριβά χημικά σκευάσματα για την καταπολέμηση τους.

Επιπλέον, η παραπανίσια άρδευση δημιουργεί στο γρασίδι υπερβολική ανάπτυξη κάτι που αυξάνει τη συχνότητα των απαιτούμενων κουρεμάτων και λιπάνσεων για να συντηρηθεί. Τέλος σε κάποιες περιπτώσεις το γρασίδι ανθοφορεί και ξεραίνεται δημιουργώντας αντιαισθητικά μπαλώματα.

Πως ποτίζεται όμως σωστά μία έκταση χλοοτάπητα;

Καταρχήν χρειάζεται ένα σωστά σχεδιασμένο αρδευτικό δίκτυο. Η ανομοιομορφία στην κατανομή του νερού θα οδηγήσει στη δημιουργία προβληματικών σημείων. Για το λόγω αυτό δεν ενδείκνυται και η άρδευση του χλοοτάπητα με το χέρι.

Εκτός του ότι είναι επώδυνη (πολλές φορές και ανέφικτη, ιδιαίτερα σε μεγάλους χώρους όπως ξενοδοχεία και χώρους εστίασης), θα στοιχίσει σε βάθος χρόνου περισσότερο από την εγκατάσταση ενός συστήματος αυτόματης άρδευσης.

Και μετά έρχεται η επιστήμη! Οι ανάγκες σε νερό οποιασδήποτε καλλιέργειας εξαρτώνται από την εξάτμιση και διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή. Ενδεικτικά η μέση εξάτμιση για τους μήνες αιχμής Ιούνιο-Ιούλιο-Αύγουστο είναι για τη περιοχή της Αττικής 7,5 mm ημερησίως, για τις Σέρρες 6,8, για το Πύργο 7,7 και για το Τυμπάκι Κρήτης 10,4.

Μετά από χρόνια μελετών διαφόρων πανεπιστημίων γνωρίζουμε ότι οι θερμόφιλοι χλοοτάπητες (Αγριάδα, Πασπάλουμ, Ζούσια κ.α.) καταναλώνουν νερό ίσο με το 65% της ημερήσιας εξάτμισης ενώ τα ψυχρόφιλα γρασίδια (Φεστούκα, Λόλιο, Διχόνδρα κ.α.) 80% της ημερήσιας εξάτμισης.

Αυτό στη πράξη σημαίνει ότι ένας κήπος 100 m2 με αγριάδα, στην Αττική χρειάζεται ημερησίως 450 λίτρα νερό και συνολικά για ένα μήνα 14,5 m3. Το κόστος με τις υπάρχουσες τιμολογιακές τιμές θα ήταν 5 × 0,4138 = 2,07€ για τα πρώτα 5 m3 νερού και 9,5 × 0,6471 = 6,14 € για τα υπόλοιπα 9,5 m3.. Συνολικά 8,21 € μηνιαίος χωρίς το Φ.Π.Α.

Επιπλέον, σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφετέριες ακόμα και πολυκατοικίες και οικιακά συγκροτήματα που διαθέτουν σύστημα ανακύκλωσης του νερού ή σύστημα επεξεργασίας αποβλήτων κουζίνας που παράγει νερό, ο χλοοτάπητας (όπως και ο υπόλοιπος κήπος) δεν χρειάζεται να καταναλώνει καθόλου νερό από το δίκτυο. Σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται προσοχή στην αλατότητα του νερού αλλά και στην επιλογή του κατάλληλου γρασιδιού. Κάποια είδη χλοοταπήτων έχουν ιδιαίτερα υψηλή ανοχή στην αλατότητα που φτάνει μέχρι και τα 15.000 mS/ cm αν οι συνθήκες στράγγισης είναι καλές. Σε ορισμένες ακραίες περιπτώσεις όταν η αλατότητα είναι πολύ υψηλή απαιτείται πρόσμιξη του νερού από το σύστημα ανακύκλωσης με νερό του δικτύου.

Ένας εμπειρικός κανόνας ποτίσματος χλοοτάπητα

Τοποθετήστε ένα κυλινδρικό ποτήρι στο χλοοτάπητα και ανοίξετε το αυτόματο πότισμα. Με ένα χάρακα μετράμε πόση ώρα χρειάζεται για να πέσουν 4,5mm νερού στο ποτήρι (για το συγκεκριμένο παράδειγμα). Στη συνέχεια ο προγραμματιστής ρυθμίζεται σε αυτή τη χρονική διάρκεια και το πότισμα είναι έτοιμο!

Ακολουθώντας σωστό τρόπο ποτίσματος, ο χλοοτάπητας απαιτεί λιγότερο νερό και κούρεμα σε αραιότερα διαστήματα. Επιπλέον μειώνονται οι πιθανότητες για μυκητολογικές προσβολές ενώ μία λίπανση με άζωτο την άνοιξη και μία λίπανση με βραδείας αποδέσμευσης πλήρες λίπασμα στις αρχές του καλοκαιριού θα είναι αρκετά για να διατηρηθεί ο χλοοτάπητα σε άριστη κατάσταση.

Και μερικές ακόμα συμβουλές…

Το πότισμα πρέπει να γίνεται νωρίς το πρωί για να αποφύγεται η επιφανειακή εξάτμιση.
Τις βροχερές μέρες το αυτόματο πότισμα πρέπει να κλείνει. Στο εμπόριο υπάρχουν προγραμματιστές με αισθητήρα υγρασίας για να παρακάμπτονται μη αναγκαία ποτίσματα.