Βασικές ασθένειες της τριανταφυλλιάς

H Μελανή κηλίδωση της τριανταφυλλιάς

Η μελανή κηλίδωση αποτελεί μια ιδιαίτερα διαδεδομένη ασθένεια για την καλλιέργεια της τριανταφυλλιάς, τόσο στην Ευρώπη όσο και σε αρκετές άλλες χώρες παγκοσμίως. Οφείλεται στον ασκομύκητα Diplocarpon rosae, που έχει ως ατελή μορφή τον μύκητα Marssonina rosae. Πρόκειται για μια ευρύτατα διαδεδομένη ασθένεια της τριανταφυλλιάς, η οποία μπορεί συχνά να είναι επιδημική και να οδηγήσει σε μεγάλα προβλήματα.

Αντιμετώπιση: Για την αντιμετώπιση συνιστάται η συλλογή και το κάψιμο των προσβεβλημένων τμημάτων του φυτού. Επιπλέον, θα πρέπει να αποφεύγεται η επικράτηση υψηλής υγρασίας στο περιβάλλον όπου αναπτύσσονται οι τριανταφυλλιές (αραιή φύτευση, αποφυγή διαβροχή φυλλώματος) καθώς η συνεχής  διαβροχή αποτελεί ευνοϊκή παράμετρο για την πραγματοποίηση μολύνσεων. Μπορεί επιπλέον να πραγματοποιηθεί χειμερινός ψεκασμός με βορδιγάλειο πολτό ή χαλκούχα, ενώ υπάρχουν διαθέσιμα στο εμπόριο αρκετά μυκητοκτόνα με δράση κατά του παθογόνου της μελανής κηλίδωσης.

Το ωίδιο της τριανταφυλλιάς

Το ωίδιο αποτελεί μια πολύ κοινή ασθένεια για την καλλιέργεια της τριανταφυλλιάς, παγκοσμίως. Οφείλεται στον ασκομύκητα Sphaerotheca pannosa var. rosae, που αποτελεί υποχρεωτικό παράσιτο των φυτών του γένους Rosa και η αγενής του μορφή ανήκει στο γένος Oidium. Πρόκειται για μια ασθένεια που σπανίως νεκρώνει το φυτό, μπορεί ωστόσο να εξασθενήσει τα φυτά και να υποβαθμίσει σημαντικά την ποιότητα των κομμένων ανθέων αλλά και την αισθητική αξία των καλλωπιστικών κήπων τριανταφυλλιάς.

Αντιμετώπιση: Για την αντιμετώπιση του παθογόνου συνιστάται η αφαίρεση και η καταστροφή των προσβεβλημένων στελεχών και φύλλων στο τέλος της καλλιεργητικής περιόδου, αλλά και η καταστροφή των πεσμένων φύλλων στο έδαφος. Επιπλέον, θα πρέπει να αποφεύγεται η επικράτηση υψηλής σχετικής υγρασίας στο περιβάλλον κατά τη διάρκεια της νύκτας σε υπό κάλυψη καλλιέργειες. Μπορούν επιπλέον να πραγματοποιηθούν επεμβάσεις με θείο, σε θερμοκρασίες χαμηλότερες των 27οC, για να μην προκληθούν εγκαύματα στα φυτά. Τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια εύρεσης και εφαρμογής βιολογικών παραγόντων στην αντιμετώπιση του παθογόνου,  ενώ υπάρχουν διαθέσιμα στο εμπόριο αρκετά μυκητοκτόνα που εφαρμόζονται με ψεκασμό με την εμφάνιση της νεαρής βλάστησης.

Ο περονόσπορος της τριανταφυλλιάς

Ο περονόσπορος της τριανταφυλλιάς αποτελεί μια ασθένεια γνωστή στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Οφείλεται στο μύκητα Peronospora sparsa και όλες οι ποικιλίες της τριανταφυλλιάς είναι ευπαθείς στην ασθένεια, με διαφορετικό ωστόσο βαθμό ευπάθειας η κάθε μια, ενώ ακόμα και διάφορα είδη άγριας τριανταφυλλιάς παρουσιάζουν ευαισθησία στο μύκητα.

Αντιμετώπιση: Για την αντιμετώπιση του παθογόνου συνιστάται η αφαίρεση και η καταστροφή των προσβεβλημένων φυτικών οργάνων της τριανταφυλλιάς. Σημαντική είναι και η χρησιμοποίηση πολλαπλασιαστικού υλικού απαλλαγμένου από το παθογόνο. Τέλος, μπορούν να πραγματοποιηθούν και ψεκασμοί με διάφορα μυκητοκτόνα του εμπορίου.

H Σκωρίαση της τριανταφυλλιάς

Η σκωρίαση αποτελεί μια ιδιαίτερα διαδεδομένη ασθένεια για την καλλιέργεια της τριανταφυλλιάς, παγκοσμίως. Οφείλεται σε διάφορα είδη του βασιδιομύκητα Phragmidium, με σπουδαιότερο το Phragmidium mucronatum. Πρόκειται για ένα μύκητα αυτόοικο, δηλαδή ολοκληρώνει το βιολογικό του κύκλο πάνω σε ένα ξενιστή, στην περίπτωσή μας στην τριανταφυλλία, αλλά και μακροκυκλικό, σχηματίζει δηλαδή όλα τα στάδια ανάπτυξης μιας τυπικής σκωρίασης (αικίδια, σπερμογόνια, ουρεδοσπόρια, τελειοσπόρια, βασιδιοσπόρια).

Αντιμετώπιση: Για την αντιμετώπιση του παθογόνου συνιστάται η απομάκρυνση και καταστροφή των προσβεβλημένων τμημάτων του φυτού. Επιπλέον, θα πρέπει να αποφεύγεται η επικράτηση υψηλής υγρασίας, όπου μεγαλώνουν οι τριανταφυλλιές, καθώς η συνεχής  διαβροχή αποτελεί ευνοϊκή παράμετρο για την εμφάνιση του παθογόνου. Τέλος είναι δυνατή και η χημική αντιμετώπιση του παθογόνου.

Το έλκος κλαδέματος ή εμβολιασμού της τριανταφυλλιάς

Το έλκος κλαδέματος της τριανταφυλλιάς αποτελεί μια πολύ σοβαρή μυκητολογική ασθένεια της τριανταφυλλιάς η οποία έχει σαν αποτέλεσμα την αποξήρανση κλαδίσκων και στελεχών, την εξασθένιση των φυτών και την μειωμένη παραγωγή ανθέων. Η ασθένεια αυτή οφείλεται σε μια πληθώρα φυτοπαθογόνων μυκήτων που οδηγούν συνήθως σε παρόμοια συμπτωματολογική εικόνα, με σημαντικότερο τον ασκομύκητα Kalmusia coniothyrium. Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη ασθένεια στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως, είτε η καλλιέργεια της τριανταφυλλιάς είναι υπαίθρια είτε υπό κάλυψη.

Αντιμετώπιση: Για την αντιμετώπιση του παθογόνου συνιστάται το κλάδεμα και η καταστροφή των προσβεβλημένων φυτών (τόσο την άνοιξη όσο και τέλη φθινοπώρου) και η χρησιμοποίηση υγιούς πολλαπλασιαστικού υλικού. Επιπλέον, τα κλαδέματα των φυτών θα πρέπει να γίνονται νωρίς την άνοιξη κατά την έκπτυξη της νέας βλάστησης ώστε να είναι ταχύτερη η επούλωση των πληγών. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται θα πρέπει να απολυμαίνονται συνεχώς κατά τη διάρκεια της εργασίας. Τέλος, είναι δυνατή η καλλιέργεια ανθεκτικών ποικιλιών και η εφαρμογή προληπτικών ψεκασμών με ορισμένα μυκητοκτόνα, ενώ συνιστάται και ψεκασμός αμέσως μετά τα κλαδέματα.

Κείμενα – Φωτογραφίες
Γιάννης Στριγγλής
M.Sc. Γεωπόνος Γ.Π.Α.

Τριανταφυλλιά, η βασίλισσα του κήπου